ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ივანე ჯავახიშვილის ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტის ახალი და უახლესი ისტორიის განყოფილების გამგე.
აფხაზურ სეპარატისტულ ლიტერატურაში ქართველთა მხრივ თითქოსდა გამოვლენილი ”ძალადობის” დამადასტურებელ ფაქტად ხშირად ასახელებენ 1938 წელს, მანამდე მოქმედი, ლათინურ ანბანზე დამყარებული აფხაზური დამწერლობის ქართულ გრაფიკაზე გადაყვანას. საკითხის არსში ჩაუხედავ ადამიანს ეს ბრალდება საფუძვლიანი მოეჩვენება, თუ გაიხსენებს შემდეგს:
სამწუხაროა, მაგრამ ფაქტია, რომ ადიღეური მოდგმის ერთ-ერთი ტომისათვის - აფსუებისათვის - ისტორიული ქართული სატომო სახელის "აფხაზის" შერქმევამ, ხოლო აფსუური ენისადმი "აფხაზურის" წოდებამ, ქართულ სახელმწიფოებრიობას და ქართველოლოგიას, უამრავი უსიამოვნება და გაუგებრობა მოუტანა, რაც ისტორიული ქართული კუთხის აფხაზეთის - დაკარგვად დაგვიჯდა.