|
სამეცნიერო კონფერენცია Scientific Conference
| |
| Batsevich | თარიღი: სამშაბათი, 2016-05-31, 8:56 PM | შეტყობინება # 16 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Longevity populations age slower: lessons from osteoarthritis study
Kalichman L1, Batsevich V3, and Kobyliansky E2
1Department of Physical Therapy, Recanati School for Community Health Professions, Faculty of Health Sciences, Ben-Gurion University of the Negev, Beer Sheva, Israel; Email: kleonid@bgu.ac.il
2Human Population Biology Research Unit, Department of Anatomy and Anthropology, Tel Aviv University, Tel Aviv, Israel; Email: anatom14@post.tau.ac.il
3 Institute and Museum of Anthropology, Lomonosov Moscow State University, Moscow, Russia; Email: vbatsevich@rambler.ru
Background: Radiographic hand osteoarthritis (OA) is a frequent condition in any population, ranging in prevalence from 29 to 76%. The possible explanations for differences between populations are diverse genetic backgrounds and environmental exposure. Populations with exceptional numbers of long-lived individuals (longevity populations) were comprehensively studied. Studies performed on centenarians compared to older subjects (approximately 60 years old, when mortality rises dramatically, in order to avoid cohort effects) have reported that centenarians escape the major age-related diseases, with a minority still in good health. However, we found no studies of prevalence and severity of OA in longevity population. Because OA is associated with morbidity and mortality, we hypothesized that radiographic hand OA would generally be less prevalent and would develop at a later age in longevity populations versus non-longevity populations.
Objectives: 1) to evaluate if prevalence and mode of development of radiographic hand osteoarthritis (OA) differs in three longevity populations (Abkhazians, Azerbaijanis and Georgians) and in one non-longevity population (Russians); 2) to evaluate if longevity of the population is associated with OA.
Methods:
Study design: Cross-sectional observational study.
Sample: Data were collected by the Institute and Museum of Anthropology, Moscow University during several annual expeditions in eights decade of the last century. The aim of these expeditions was to collect data for the USSR countrywide study of environmental adaptation in humans. Longevity index (LI) was calculated as a ratio of the number of individuals aged >90 years versus the number of people aged >60, expressed in per mills (‰). OA was evaluated in 14 joints of the left hand according to Kellgren and Lawrence’s grading system. A diagnosis of OA was determined by the number of affected joints (NAJ) and by the presence of at least one affected joint.
Statistical analyses included prevalence estimation, linear, logistic and polynomial regressions, and ANOVA.
Results: Three sampled populations fulfilled the criterion for longevity populations (LI >40‰): the Abkhazians (LI=60-70‰), Azerbaijanis (LI=50-60‰) and Georgians (LI=40-50‰); and one sample was a non-longevity population: Russians (LI=10-20‰).
A significant difference (p<0.003) in age standardized prevalence of hand OA was found between each pair of studied samples, except between the Russians and Georgians and between the Azerbaijanis and Abkhazians (p>0.05). The lowest age standardized prevalence was found in the Abkhazians followed by the Azerbaijanis and Georgians. The highest prevalence was found in the Russians. ANOVA showed significant differences (p<0.01) between the age-adjusted means of NAJs. The lowest age adjusted mean NAJ was found in the Abkhazian population followed by the Azerbaijanis and Georgians. The highest NAJ was found in the Russians.
Conclusions: We observed that the pattern of radiographic hand OA in longevity populations differs from non-longevity populations. Results of our study indicate that longevity populations age slower than non-longevity populations. On average, first joints with OA appear at an older age and progression of hand OA, measured by NAJ, is slower.
Keywords: longevity, ageing, osteoarthritis, hand, Kellgren and Lawrence’s grading system
|
| |
| |
| Березина | თარიღი: სამშაბათი, 2016-05-31, 9:04 PM | შეტყობინება # 17 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Множественная трепанация черепа в эпоху бронзы на Северном Кавказе как возможное свидетельство лечебной процедуры.
Поздеев Г.А.1, Карапетян М.К.2, Наглер А.О.3, Березина Н.Я.4
1 Научно-исследовательский институт и Музей антропологии им. Д.Н. Анучина Московского государственного университета имени М.В. Ломоносова. grigorii_pozdeev@mail.ru
2 Научно-исследовательский институт и Музей антропологии им. Д.Н. Анучина Московского государственного университета имени М.В. Ломоносова. marishkakar@hotmail.com
3 Германский археологический институт. Евроазиатский отдел anatoli.nagler@dainst.de
4 Научно-исследовательский институт и Музей антропологии им. Д.Н. Анучина Московского государственного университета имени М.В. Ломоносова. berezina.natalia@gmail.com
Черепа со следами трепанаций встречаются по всему миру. От эпохи неолита до настоящего времени эта сложная хирургическая операция не утратила актуальности. Наиболее ранний случай трепанации в Евразии описан на черепе эпохи мезолита, найденном на Украине (Васильевка III). В период от неолита до эпохи бронзы и в средневековье фиксируется рост частоты встречаемости этих операций в Евразии. До сих пор ведутся споры по поводу причин проведения трепанации. М.Б. Медникова выделяет следующие виды трепанаций: с хирургическими, ритуальными, символическими целями и как подготовку для извлечения мозга перед мумификацией. На территории юга России и Северном Кавказе в эпоху энеолита — бронзы также зафиксировано значительное количество скелетов, несущих следы хирургического вмешательства на черепе. Операция, описанная в данном исследовании, является первым случаем множественной (с количеством отверстий больше трех) трепанации, найденной в Ставропольском крае. Материалом для данной работы послужили костные останки индивида, обнаруженные во время совместной археологической экспедиции Германского Археологического Института и ООО Наследие в 2015 году, при раскопках кургана «Марфа» (Ставропольский край). Погребение (№52) впускное в курган майкопского времени, разрушившее основное майкопское погребение, отнесено к периоду средней бронзы, "северокавказской" археологической культуре. Половозрастные определения проводились по традиционным антропологическим методикам, области с прижизненными изменениями костной ткани, помимо визуального осмотра, фиксировались при помощи макросъемки. Для уточнения диагноза использовался микрофокусный рентген. Индивид, захороненный в погребении, мужчина 30-35 лет. Скелет представлен фрагментарно, т.к. погребение 52 в свою очередь было сильно разрушено, кости скелета сохранились лишь частично и не in situ. Из костей черепа присутствуют затылочная, фрагменты лобной и теменных костей. На затылочной и правой теменной кости наблюдаются многочисленные дефекты костного вещества, округлой формы: минимум 4 сквозных и одно, затрагивающее верхнюю пластинку черепа и губчатую ткань, но не перфорирующее внутреннюю компакту. Наиболее вероятной причиной возникновения данных дефектов является трепанация черепа. Степень заживления всех костных дефектов разная, на некоторых из них есть признаки активного костеобразования, а часть не несет следов видимого заживления. Данный факт указывает на то, что не все трепанационные отверстия были сделаны одновременно. Границы повреждений четкие, край скошен слабо, не наблюдается утончения и уплощения вокруг отверстий. Область повреждения наружной пластинки черепа небольшая, стенки отверстий практически отвесные, наружный диаметр отверстия больше внутреннего, вокруг дефектов наблюдаются многочисленные линейные повреждения наружного компактного вещества (царапины). Все эти признаки указывают на то, что наиболее вероятный способ получения отверстий – прорезание. На присутствующих частях скелета не удалось обнаружить следы травматических повреждений, которые могли бы стать причиной для проведения операции. Со стороны эндокрана в области проекции сагиттального синуса наблюдаются признаки воспаления в виде периостальной реакции, также следы остеосинтеза и воспалительного процесса наблюдаются в области максимальной концентрации трепанационных отверстий, но является это следствием или причиной операции на данный момент сказать невозможно. Нужно учесть, что многие заболевания (такие как мигрень, эпилепсия и тд.) не оставляют видимых следов на костях черепа, поэтому нельзя исключать возможность терапевтического назначения трепанации. В пользу данной теории говорит тот факт, что все трепанационные отверстия выполнялись в разное время.
Ключевые слова: множественная трепанация, Северный Кавказ, эпоха бронзы, северокавказская культура.
შეტყობინება შეასწორა Березина - სამშაბათი, 2016-05-31, 10:05 PM |
| |
| |
| Berezina | თარიღი: სამშაბათი, 2016-05-31, 10:12 PM | შეტყობინება # 18 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Возможные случаи зоонозной инфекции у скотоводов эпохи бронзы на Северном Кавказе.
Карапетян М.К.1, Поздеев Г.А.2, Наглер А.О.3, Березина Н.Я.4
1Научно-исследовательский институт и Музей антропологии им. Д.Н. Анучина Московского государственного университета имени М.В. Ломоносова. marishkakar@hotmail.com
2Научно-исследовательский институт и Музей антропологии им. Д.Н. Анучина Московского государственного университета имени М.В. Ломоносова. grigorii_pozdeev@mail.ru
3Германский археологический институт. Евроазиатский отдел anatoli.nagler@dainst.de
4Научно-исследовательский институт и Музей антропологии им. Д.Н. Анучина Московского государственного университета имени М.В. Ломоносова. berezina.natalia@gmail.com
С эпохи бронзы и до настоящего времени разведение крупного и мелкого рогатого скота является одной из важных составляющих сельскохозяйственной деятельности на территории Ставропольского края. Данный регион, как и другие области, занимающиеся животноводством эндемичен по бруцеллезу. Заражение человека бруцеллезом происходит почти исключительно через контакт с больным животным, чаще всего через употребление в пищу зараженного мяса или непастеризованного молока и молочных продуктов. В природе существует несколько видов патогенных бактерий из рода Brucella, переносчиками которых являются разные виды домашних и диких животных. Из них наиболее патогенным видом для человека является B. melitensis, поражающая преимущественно мелкий рогатый скот. В литературе следы патологических изменений, связываемых с бруцеллезом, отмечались на костных останках человека разной древности, но, несмотря на представленные наблюдения предположительного инфицирования человека бруцеллезом уже как минимум 5 тыс. лет назад, наиболее ранние случаи, подтверждённые молекулярным анализом, зафиксированы в Албании и относятся к периоду Средневековья (10-13 вв. н.э.). Материалом для данной работы послужили костные останки индивидов, обнаруженных во время совместной археологической экспедиции Германского Археологического Института и ООО Наследие в 2015 году, при раскопках кургана «Марфа» (Ставропольский край). Описанные погребения - впускные в курган майкопского времени, отнесены к периоду средней бронзы. Половозрастные определения проводились по традиционным антропологическим методикам. Для уточнения диагноза использовался микрофокусный рентген. Индивид, захороненный в погребении №27, женщина, 25-30 лет. Сохранность погребения удовлетворительная. На позвоночнике фиксируется увеличение диаметра питательных отверстий, что может указывать на наличие воспалительного процесса. На передней поверхности тела 11-го грудного позвонка фиксируется каверна округлой формы со сглаженными краями и признаками литического процесса. Внутри тела 2-го поясничного позвонка – большое количество сливающихся между собой округлых полостей с гладкими стенками. Полости сообщаются с окружающей средой через сквозные отверстия на теле позвонка. Индивид, захороненный в погребении №49, мужчина, 30-39 лет. Сохранность также удовлетворительная. На позвоночнике наблюдается увеличение диаметра питательных отверстий. Передняя поверхность тела восьмого грудной позвонка покрыта костными разрастаниями, нижняя пластинка тела в передней части подверглась прижизненному разрушению. На сохранившейся части дуги позвонка наблюдается воспалительный процесс, сопровождающийся разрастанием костной ткани. Верхняя часть тела девятого грудного позвонка разрушена прижизненно в процессе заболевания. Фиксируются большие (до 18 мм в диаметре) округлые полости с гладкими краями, занимающие большую часть сохранившегося губчатого вещества тела позвонка. Полости сообщаются с окружающей средой через сквозные отверстия на теле позвонка. Сохранившаяся часть передней стенки тела позвонка покрыта костными разрастаниями. Реактивные изменения без деструктивных процессов отмечаются и на передней поверхности тел десятого и одиннадцатого грудных позвонков. Также у индивида №27 наблюдаются деструктивно-пролиферативные изменения на ости и теле обеих лопаток, а у индивида №49 признаки воспалительно-пролиферативного процесса на ребрах. Однако, на данном этапе не является очевидным вызваны ли данные патологические изменения и изменения на позвоночнике одним и тем же заболеванием или нет. Дифференциальная диагностика бруцеллеза исключительно на основе костных изменений затруднительна, так как эти же изменения могут указывать и на другие патологические состояния (неспецифический инфекционный процесс, специфический инфекционный процесс (бруцеллез, туберкулез) и онкологическое заболевание), поэтому дальнейшим этапом данной работы будет генетический анализ этих индивидов на выявление фрагментов ДНК патогенов.
Ключевые слова: бруцеллез, Северный Кавказ, эпоха бронзы, зоонозная инфекция.
|
| |
| |
| Кириченко | თარიღი: სამშაბათი, 2016-05-31, 10:20 PM | შეტყობინება # 19 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Краниология скифов Азербайджана (сравнительный анализ)
Кириченко Д.А. Институт Археологии и Этнографии Национальная Академия Наук Азербайджана г.Баку Email:dmakirichenko@mail.ru
В статье рассматриваются палеоантропологические материалы скифского времени с территории Азербайджана. Древневосточные источники сообщают нам о Скифском царстве в Азербайджане. О пребывании скифов на территории Азербайджана свидетельствуют археологические материалы из Мингечаура, Карабаха, Кедабека, Мильской степи, Шамкира и т.д. Среди имеющихся данных заслуживают особого внимания находки втульчатых наконечников стрел, появившихся на Кавказе и Ближнем Востоке с появлением скифов. Памятники с такими стрелами в одних случаях отражают столкновения скифов с местными племенами (Апшерон, Мугань, Талышские горы ), в других, установление взаимоотношений с ними (Малый курган в Мильской степи, Шамкирский могильник, погребение № 48 в Кедабекском районе) или же свидетельствуют обитанию (Мингечаур) скифов на территории Азербайджана. Археологические следы скифов засвидетельствованы и в других районах Азербайджана: в районе г. Гянджа, в Газахском районе, в зоне Шамкирской ГЭС, в Лерикском районе. Не смотря, на обилие археологического материала связанного с пребыванием скифов на территории Азербайджана у исследователей имеется лишь немногочисленный палеоантропологический материал. Материал происходит из раскопок грунтовых погребений с вытянутыми костяками в Мингечауре. Археологи связывают данные погребения с проникновением в Азербайджан скифов и датируют их VII – IV в.в.до н.э. Впервые палеоантропологический материал из грунтовых погребений с вытянутыми костяками был исследован выдающимся азербайджанским антропологом Р.М. Касимовой. К этой группе погребений относится 21 череп: 15 мужских и 6 женских. Из них большая часть плохой или средней сохранности. Хорошо сохранились 5 мужских и 3 женских черепа. Р.М. Касимова в свое время пришла к выводу, что черепа из грунтовых погребений с вытянутыми костяками не имеют сходства с другими скифскими сериями, но тогда не было еще накоплено достаточного материала по скифам. Автор статьи предпринял попытку пересмотреть выводы Р.М. Касимовой относительно связи людей похороненных в грунтовых погребениях с вытянутыми костяками с другими скифскими палеоантропологическими сериями. В ходе сравнения было выявлено, что скифы Азербайджана (мужская краниологическая серия) обнаруживают наибольшую схожесть со степными скифскими группами Украины и скифской «знатью» 2, выделенной Круц С.И., однако, имеются и отличия, это касается, в частности области носа и орбит. Возможно, сказалось влияние на скифов местного населения Азербайджана. При сравнении женской серии скифов Азербайджана наибольшее сходство отмечается со сборной серией скифов Венгрии, затем с группой скифов из Молдовы, и в конце со скифскими степными сериями Украины. Сходство женской серии скифов Азербайджана с серией из Венгрии, возможно, объяснить схожестью в расовом отношении местных компонентов, которые участвовали в этногенезе скифских групп, хотя прямое тождество, также исключить нельзя, в виду того, что венгерские материалы синхронны материалам из Азербайджана. Тем самым, вывод Р.М. Касимовой о том, что черепа из грунтовых погребений с вытянутыми костяками Азербайджана не имеют сходства с другими скифскими сериями, на основе новых палеоантропологических материалов, следует признать устаревшим и потерявшим свою актуальность. Скифы Азербайджана имели сходство с другими скифскими группами, однако, они во время своего пребывания в Азербайджане взаимодействовали с местным населением и, вероятно, смешивались с ним.
Ключевые слова: Азербайджан, скифы, краниология, палеоантропология, Украина, Венгрия
|
| |
| |
| Khatchapuridze | თარიღი: ოთხშაბათი, 2016-06-01, 10:28 PM | შეტყობინება # 20 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| ხალხური მკურნალობის წესები გუშინ და დღეს (იმერეთის უახლესი მასალების მიხედვით)
რამაზ ხაჭაპურიძე - აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტი ramazi1964@gmail.com
ქართული ხალხური სამედიცინო კულტურული მემკვიდრეობა ტრადიციულად აერთიანებს ნატუროპათიასა და მაგიურ (შელოცვები) მკურნალობას.
დაგვაინტერესა თუ რა გავლენა მოახდინა ბოლო წლებში სწრაფმა ტექნოლოგიურმა პროგრესმა შელოცვებით მკურნალობაზე. საკვლევად ავიღეთ დიალექტოლოგიის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ფონდის ტექსტები და შევუდარეთ ისინი 2014-2015 წლებში ჩვენ მიერ ექსპედიციებში მოპოვებულ მასალებს.
ანალიზმა გვაჩვენა, რომ მაგიურ მკურნალობასთან დაკავშირებული წეს-ჩვეულებების ნაწილი დღეს უკვე გამქრალია, მცირე ნაწილი კი აგრძელებს არსებობას.
თითქმის აღარ გვხვდება შელოცვით მკურნალობა ისეთი დაავადებებისა, როგორიცაა: ფურენგერი (ძირმაგარა), ჭრილობა, სისხლდენა, დასუნული, საწერელი, დამწვრობა, ნაღრძობი...
ისევ აგრძელებს არსებობას შელოცვით მკურნალობა დაავადებებისა: მონადები /მოფურჩხული (სიმპტომები: შემცივნება, კანკალი, მაღალი ტემპერატურა), შეშინებული, თვალნაცემი (სიმპტომები: ძილიანობა, უმოქმედობა, დეპრესია), ბატონები. ამ უკანასკნელის შელოცვით მკურნალობა თითქმის უგამონაკლისოდ გვხვდება.
განხილული მაგალითები მოწმობს, რომ თუკი ჩვენ მიერ მოპოვებული, ასევე სამეცნიერო ლიტარატურაში დადასტურებული მაასალებიდან დღეს უმეტესად მხოლოდ სულიერ მდგომარეობასთან დაკავშირებულ დაავადებებთან გამოიყენება შელოცვით მკურნალობა, სხვა შემთხვევაში კი დაუყოვნებლივ ექიმს მიმართავენ. შეიძლება ითქვას, რომ თუ ერთი მხრივ სამედიცინო კულტურის ამაღლება სოციალურ-პოლიტიკურმა მდგომარეობის გაუმჯობესებამ გამოიწვია, მეორე მხრივ მანვე განაპირობა შელოცვითი მკურნალობის პასიურ მეხსიერებაში გადასვლა და გაქრობაც.
საკვანძო სიტყვები: ხალხური მკურნალობა, შელოცვა, თანამედროვეობა
|
| |
| |
| Mindadze | თარიღი: ოთხშაბათი, 2016-06-01, 10:36 PM | შეტყობინება # 21 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| ანთროპოეკოლოგიის ხალხური ტრადიციები საქართველო მთიანეთში
ნინო მინდაძე, ივანე ჯავახიშვილის სახლობის თბილისის სახლმწიფო უნივერსიტეტი, nmindadze@gmail.com
თანამედროვე ეპოქაში ერთ-ერთი პოპოულარული მეცნიერება ანთროპოეკოლოგიაა, რომელიც ადამიანისა და ბუნების, ადამიანისა და სოციალურ -კულტურული გარემოს ურთიერთობებს იკვლევს, ასევე შეისწავლის ადამიანზე კოსმიური ობიექტებისა და მოვლენების გავლენებსაც. ადამიანის ეკოლოგია დღეს განსაკუთრებულ აქტუალობას იძენს როგორც მთელ მსოფლიოში, ისე საქართველოში. ჩვენთან არსებობს ადამიანის ეკოლოგიის ინსტიტუტი, არის მნიშვნელოვანი კვლევები ამ დარგში (ნ. ლომთათიძის, ნ. ალასანიას და სხვათა). საბოლოო ჯამში ათროპოეკოლოგია ადამიანის ფიზიკური და სულიერი ჯანმრთელობის დაცვას ემსახურება. იძებნება ამ პრობლემის გადაჭრის სხვადასხვა გზა. ერთ-ერთი ასეთი გზა წარსულის გამოცდილების შესწავლაა. ანთროპოეკოლოგია შედარებით ახალი სამეცნიერო დისციპლინაა, მაგრამ ანთროპოეკოლოგიური დაკვირვებანი და ტრადიციები შორეული ხანიდან დასტურდება. უძველეს ცივილიზაციებში და მათ შორის საქართველოში.. ამ კუთხით, საინტერესოა მიხეილ გეგეშიძის ნაშრომი :„ეკოლოგიის კულტურულ-ისტორიული და სოციალური პრობლემები საქართველოში“, რომელიც საქართველოს მთიანეთს, კერძოდ კი სვანეთს ეხება და თამილა ცაგარეიშვილის ნაშრომი - „ტრადიციული კულტურა და ეკოსისტემები“, რომელშიც საქართველოს მთიელთა ანთროპოეკოლოგიური ტრადიციებიც არის განხილული.
ივანე ჯავახიშვილის ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტში უკვე დიდი ხანია მუშაობს მეცნიერთა ჯგუფი. რომელიც ტრადიციული სამედიცინო კულტურის საკითხებს იკვლევს. ამჯერად ჯგუფის წევრებმა გააფართოვეს კვლევის არეალი და ადამიანის ეკოლოგიის საკითხებზე დაიწყეს მუშაობა. კვლევა ძირითად სამი მიმართულებით წარიმართა ადამიანი და ბუნება, ადამიანი დ დაა საზოგადოება, ადამიანი და ხალხური რელიგიური სისტემა.
საინტერსო ანთროპოეკოლოგიური დაკვირვებები დასტურდება საქართველოს მთიანეთში. მთიელთა მიერ სამოსახლოს შერჩევის, საცხოვრებლის მშენებლობის ტრადიციებში, კვების, აღზრდის, მედიცინის და სხვ. ხალხურ კულტურაში.
ამ კუთხით განსაკუთრებულ ყურადღებას იმსახურებს ადამიანის სოციალური დაცვისა და სოლიდარობის ხალხური ტრადიციები. მთიელთა დამოკიდებულება ბავშვის, მოხუცის, სნეულთა, დავრდომილთა, უპოვართა და სხვათა მიმართ. მაგ. ბვშვის ასაკობრივი თავისებურებების გათვალისწინება გლოვის ტრადიციებში., ხალხურ სამართალში, უძლურთა, სნეულებისა და მოხუცების არა მარტო დახმარება არამედ მათი ღირსების შენარჩუნებაზე ზრუნვა და სხვ.
ანთროპოეკოლოგიური თვალსაზრისით მეტად მნიშვნელოვან მონაცემებს იძლევა მთიელთა რელიგიური სისტემის კვლევა. რელიგია მნიშვნელოვან როლს ასრულებდა მთიელთა ცხოვრებაში, მათი სოციალიზაციის პროცესში, ხელს უწყობდა საზოგადოების კონსოლიდაციას, გარკვეულწილად ადგენდა ზნეობრივ ნორმებს და აკონტროლებდა მათ. იგი დადებით გავლენას ახდენდა არა მხოლოდ ადამიანის სულიერ, არამედ მის ფიზიკურ მდგომარეობაზე, მის ჯანმრთელობაზე.
რელიგიური კალენდარი აწესრიგებდა შრომა - დასვენების საკითხს. კალენდრის მიხედვით აუცილებელი იყო დასვენება კვირაში ერთ დღეს (კვირას) დღესასაწაულების დროს... დასვენების “იძულება” მძიმე შრომის პირობებში მთის მოსახლეობის ჯანმრთელობაზე უთუოდ დადებითად მოქმედებდა.
ამგვარად, საქართველოს მთის მოსახლეობის ბუნებასთან ადაპტაციის, კვების, აღზრდის, ჰიგიენისა თუ მკურნალობის და სხვ. ხალხური კულტურა. მათი რელიგიური სისტემა ხალხურ ანთროპოეკოლოგიურ ტრადიციებსაც აერთიანებდა. ეხმარებოდა ადამიანს ცხოვრებისეული სიძნელეების გადალახვაში. დადებითად მოქმედებდა ადამიანის ფიზიკურ და სულიერ მდგომარეობაზე, აწესრიგებდა მათ ცხოვრების წესს და აკონტროლებდა მის ზნეობას, იმედს უსახავდა არწმუნებდა მისი საქმიანობის წარმატებაში. ყოველთვის აძლევდა ადამიანს გამოსავლის პოვნის საშუალებას.
|
| |
| |
| Чухряева | თარიღი: ხუთშაბათი, 2016-06-02, 10:08 PM | შეტყობინება # 22 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| ПРИМЕНЕНИЕ ДАННЫХ ПОЛНОГЕНОМНОГО СЕКВЕНИРОВАНИЯ Y-ХРОМОСОМЫ К ИЗУЧЕНИЮ ГЕНОФОНДА ПЕРЕДНЕЙ АЗИИ В КОНТЕКСТЕ ИНДОЕВРОПЕЙСКОЙ ПРОБЛЕМАТИКИ
Чухряева М.И.1,2*, Агджоян А.Т.,2,1 Схаляхо Р.А.,1,2, Запорожченко В.В., 1,2 Степанов Г., 1,2 Кузнецова М.А., 1 Почешхова Э.А.4, Урасин В.,5 Епископосян Л.М.5, Мустафин Х.Х., 3 Балановская Е.В1., Балановский О.П.2,1
1Медико-генетический научный центр, Москва
2Институт общей генетики им. Н.И. Вавилова Российской академии наук, Москва
3Московский физико-технический институт, Москва
4Кубанский государственный медицинский университет, Краснодар
5 «YFull», Москва
6Институт молекулярной биологии Национальной академии наук Республики Армения, Ереван
*m.chukhryaeva@yandex.ru
Историческая Армения занимала обширную территорию, покрывающую часть современных Турции, Ирана и других государств Передней Азии. Анатолийская гипотеза происхождения индоевропейских языков связывает с этой территорией начальные этапы возникновения индоевропейских языков [Renfrew,1987]. Считается, что генофонд современных армян наиболее адекватно отражает древний генофонд этой местности. В то же время существует и степная гипотеза возникновения индоевропейской семьи [Mallory, 1989]. Она постулирует возникновение индоевропейской семьи в Причерноморских степях и связывает распространение её носителей с ямной культурой.
В 2015 году вышло несколько работ разных коллективов [Haak et al, 2015; Allentoft et al, 2015], изучивших древнюю ДНК представителей ямной культуры и содержащих свидетельства в пользу степной гипотезы. Но для глубокого понимания расселения народов индоевропейской семьи, надежности полученных данных необходимо также и максимально подробное изучение генофонда армян.
Нами изучены по широкой панели маркеров Y-хромосомы (40 SNP и 17 STR) пять групп армян (N=447): армяне Эрзурума, Адыгеи, Краснодарского края, амшены, и донские армяне. Было показано, что мажорными у армян являются гаплогруппы J-M67 и R-L23. Гаплогруппа R-L23 является самым распространенным вариантом Y-хромосомы в Западной Европе, эта же гаплогруппа была обнаружена у образцов древней ДНК из захоронений ямной культуры, что было интерпретировано исследователями в качестве дополнительного доказательства степной гипотезы. В то же время, проведенный нами картографический анализ показал, что гаплогруппа R-L23 достаточно распространена и в Передней Азии.
Обнаружение новых высоко географически специфичных вариантов Y-хромосомы с помощью филогенетического анализа данных полногеномного секвенирования становится все более популярным методом популяционной генетики. Для понимания распространения гаплогруппы R-L23, которая может быть связана с расселением народов индоевропейской языковой семьи нами был применен этот же метод.
Были получены полногеномные последовательности Y-хромосом для 19 собственных образцов и данные о 10 образцах были привлечены из данных компании Yfull. Филогенетический анализ полученных результатов позволил нам выявить в пределах гаплогруппы R-L23 помимо давно известной западной ветви, маркируемой L51, восточную ветвь. Наложение данных секвенирования древней ДНК представителей населения ямной археологической культуры из работы [Haak et al, 2015] на полученное нами филогенетическое дерево показало, что из семи образцов «ямников», по крайней мере пять точно относится к восточной ветви, два относились к ней предположительно.
Затем нами был проведен массовый скрининг всех анализируемых нами образцов армян, принадлежащих к гаплогруппе R-L23. Оказалось, что все они принадлежат к восточной ветви R-L23,а 30% из них относятся к варианту GG405 (в целом распространенному на Кавказе) в пределах неё, к которому принадлежат и 2 образца, принадлежащих ямной культуре.
Таким образом, проведенное нами исследование указывает на то, что появление западного варианта гаплогруппы L23 в Западной Европе не связано с миграциями представителей ямной культуры – он не встречался у них с высокой частотой. Т.е. наиболее вероятно, что его появление в Европе не связано с распространением индоевропейских языков.
При этом распространение восточного варианта гаплогруппы R-L23 вполне может быть связано с миграциями представителей индоевропейской семьи: его распространенность, как среди древнего населения Причерноморских степей, так и среди современных армян, украинцев и других народов наводит на мысль об этом. Однако этот вариант распространен и среди представителей других лингвистических групп, поэтому для установления таких связей требуется проведение дополнительного филогенетического анализа.
Исследование осуществлено при финансовой поддержке РНФ, грант 14-14-00827.
Генотипирование армян Эрзурума проведено при финансовой поддержке РФФИ, грант №16-36-00122.
|
| |
| |
| Схаляхо | თარიღი: პარასკევი, 2016-06-03, 9:05 AM | შეტყობინება # 23 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Генофонды народов Кавказа по маркерам Y хромосомы:
итоги десяти лет исследований и чего ожидать отновой «полногеномной» эры? Схаляхо Р.А.1,2,Кагазежева Ж.А.3, Чухряева М.И.1,2, Агджоян А.Т.2,Урасин В.М.4, Запорожченко В.В. 1,2, Альборова И.Э.5,Дибирова Х.Д.1,2, Чиковани Н.5, Почешхова Э.А.5,Балановская Е.В.1, Балановский О.П.1,2 1-Медико-генетический научный центр (МГНЦ), г. Москва,Россия2-Институт общей генетики РАН (ИОГен РАН), г. Москва, Россия3-Кубанский государственный медицинский университет (КубГМУ), г. Краснодар,
Россияe-mail: shalyaho.roza@yandex.ru4-Компания YFull service, г. Москва, Россия4-Московскийфизико-технический институт (МФТИ), г. Долгопрудный, Россия5-Грузинский университет имени Андрея Первозванного, Тбилиси, Грузия НародонаселениеКавказа сложилось в ходе напластования множества миграций, часть которых мы
обнаруживаем в современном языковом разнообразии. Изучение генофонда Кавказа
проводилось в три этапа с учетом данных лингвистики. На первом этапе были
изучены народы Северного Кавказа без его тюркоязычного населения - народы
северокавказской языковой семьи и ираноязычные осетины. На втором этапе были
изучены все тюркоязычные этносы, отражающие вклад в генофонд более поздних
миграций на Кавказ. На третьем этапе в исследование включены этносы и субэтносы
Южного Кавказа. При исследовании народов северокавказской языковой семьи и
ираноязычных осетин согласованность итогов, полученных четырьмя независимыми
методами, позволило сформулировать надежный вывод: генетическая и
лингвистическая структуры «автохтонного» народонаселения Кавказа тесно связаны
друг с другом историей населения Кавказа [Balanovskyet al., 2011]. Изучение тюркоязычногонаселения Кавказа выявило высокую гетерогенность его Y хромосомного генофонда[Схаляхо и др., 2013; Схаляхо, 2013]. Анализ генофонда народов Южного Кавказа в
широком контексте Западной Евразии позволило реконструировать особенности его
связей с популяциями Северного Кавказа и Передней Азии [Чухряева и др, 2014]. Изучениегенофонда Кавказа по маркерам Yхромосомы со «стандартным» уровнем филогенетического разрешения выявило ярко
выраженную приуроченность отдельных гаплогрупп Y хромосомы к разным регионамСеверного Кавказа: гаплогруппы G2aк Западному Кавказу, J1 и J2 – к Восточному. Однако новыетехнологии полногеномного секвенирования Yхромосомы(появившиеся в конце 2013 года) позволяют перейти на много более высокий уровень филогенетического разрешения идифференцировать потоки миграций на Кавказе. Наиболее актуально представляется задачадетального анализа гаплогруппы G2а, доминирующей на Западном иЦентральном Кавказе: ее полногеномное секвенирование и анализ распространения
выявленных субветвей разных регионах
Кавказа и окружающих регионов. В докладе будут представлены первые результаты,
полученные при выделении новых ветвей филогенетического дерева гаплогрупп G2 и G1 на основе полногосеквенирования Y хромосомы,и массового скрининга распространения выявленных ветвей в популяциях Кавказа. Ключевыеслова: генофонд,геногеография, этногенез, Кавказ, гаплогруппа, Y хромосома, популяция, полногеномноесеквенирование. Исследованиеподдержано грантом РФФИ № 16-06-00364_а
|
| |
| |
| Chirgadze | თარიღი: ოთხშაბათი, 2016-06-08, 4:08 PM | შეტყობინება # 24 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| სამედიცინო ანთროპოლოგიური კვლევის შედეგები ბავშვთა დაავადებათა მკურნალობის ხალხური მეთოდების მაგალითზე ნ.ჩირგაძე ლ.ნებიერიძე , ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი , nino_chirgadze@hotmail.com
ხალხური პედიატრიის საკითხების განხილვამ იმერეთისა და სამცხე ჯავახეთის ეთნოგრაფიული მონაცემების საფუძველზე ტრადიციული ქართული მედიცინის ბევრი საინტერესო მხარე წარმოაჩინა. საკვლევ რეგიონებში, ტრადიციული მედიცინის, ისევეროგორც საერთოდ ქართული ხალხური მეიდიცინის მიღწევად უნდა ჩაითვალოს – დაავადებათა კლასიფიცირება, სხვადასხვა, ძირითადად თანამედროვე მედიცინაში აღიარებული პრონციპების საფუძველზე, რაც ითვალისიწნებდა სნეულებათა ასაკობრივ კლასიფიკაციასაც. ანუ იმერეთში შესაძლებელია ცალკე იქნას გამოყოფილი ბავშვთა დაავადებათა ხალხური მკურნალობის სისტემა, რომელიც აერთიანებს ბავშვებში გავრცელებულ დაავადებათა ხალხურ ეტიოლოგიას, დიაგნოსტიკასა და მკურნალობას.იმერეთსა და სამცხე ჯავახეთში დაავადებათა ტრადიციული კლასიფიცირება, თანამედროვე მედიცინაში აღიარებული პრონციპების საფუძველზე ხდებოდა და ითვალისიწნებდა სნეულებათა ასაკობრივ კლასიფიკაციასაც. დასტურდება ბავშვთა დაავადებათა მკურნალობის სისტემა, რაც აერთიანებს ბავშვებში გავრცელებულ დაავადებათა ხალხურ ეტიოლოგიას, დიაგნოსტიკასა და მკურნალობას.მოპოვებული ეთნოგრაფიული მასალის საფუძველზე ჩანს,რომ სამცხე-ჯავახეთისა და იმერეთის მოსახლეობა განასხვავებდა უშუალოდ საბავშვო და ბავშვებში გავრცელებულ დაავადებებს. ამ უკანასკნელში აერთიანებდა – კანის, კუჭ-ნაწლავის, ყელ-ყურ-ცხვირის და სხვა სნეულებათა ბავშვებში გავრცელებულ ფომებს. ხოლო საბავშვო სნეულებებში გულისხმობდა ბავშვებისათვის დამახასიათებელ სნეულებებს: ~საყმაწვილოს~, რომელიც, როგორც ჩანს, ბავშვობის ასაკში გამოვლენილ სპეციფიკურ დაავადებათა (სპაზმოპილია, ეპილეფსია), თუ ამ დაავადებათა ზოგიერთი ფორმის კრებითი სახელია; რაქიტს, რომელიც იმერეთში ტერმინებით: ~ნაღიბრალა~. ~სიმჭლის სენი` აღინიშნებოდა: ბავშვთა ინფექციურ სნეულებებს: ყვავილს, წითელას, ყბაყურას, ჩუტყვავილას, წითურას. Yბაყურასა და ყივანახველას. საინტერესოა სიტყვა სახადი, რომელიც ბვშვთა ინფექციურ სნეულებათა ზოგადქართული სახელწოდებაა და საკვლევ რეგიონებშიც დასტურდება. ეს ხალხური ტერმინი მიუთითებს, რომ მოსახლეობამ იცოდა აღნიშნულ დაავადებათა მიერ ორგანიზმისათვის იმუნიტეტის უნარის გამომუშავების შესახებ. განსაკუთრებით უნდა აღინიშნოს სამცხე-ჯავახეთში დადასტურებული ყვავილის აცრის ხალხური მეთოდის შესახებ, რაც ალბათ ამცირებდა ეპიდემიის გავრცელების რიცხვს.აღნიშნული რეგიონების მოსახლეობა დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდა დაავადებათა პროფილაქტიკას. ჯანსაღი თაობის აღზრდაზე ზრუნვას ბავშვის დაბადებამდე იწყებდა. ამის ნათელ მაგალითს წარმოადგენს ქორწინებამდე საქორწინო წყვილის სააგვარეულოს შემოწმების - ~გაკითხვის~ წესი, რაც გენეტიკურ დაავადებათა თავიდან აცილების ერთ-ერთი საშუალება იყო. ჯანმრთელი ბავშვის დაბადებამდე ზრუნვით იყო განპირობებული მრავალი წესი, რომელსაც ქალი ფეხმძიმობამდე და ფეხმძიმობის დროს იცავდა. ახალშობილის მოვლისტრადიციული წეს-ჩვეულებები, უპირველეს-ყოვლისა, ჩვილის ჯანმრთელობაზე ზრუნვას ითცვალისწინებდა, ამ მხრივ განსაკუთრებით აღსანიშნავია ბავშვის დედის რძით კვების თავისუფალი რეჟიმი, ჰიგიენის დაცვის საშუალებანი –სპეციფიკური საფენები და დასაბანი საშუალებები. მოსახერხებელი საწოლი.ყოველივე ეს ხელს უწყობდა ბავშვის საკვებით დაკმაყოფილებას, ნერვული სისტემის სიმშვიდეს და ორგანიზმის გაკაჟებას. საბავშვო დაავადებათა მკურნალობის პრინციპები, უმეტესშემთხვევაში,თანამედროვე მედიცინაში აღიარებული პრონციპებისაგან არ განსხვავდებოდა. რა თქმა უნდა, განსხვავებული იყო სამკურნალო საშუალებები და მეთოდები. ხალხური მედიცინა ძირითადად ბუნებრივი სამკურნალო საშუალებების გამოყენებას ემყარებოდა, რომელთა შორის ფართოდ იყო გავრცელებული ისეთი მცენარეები, რომლებიც თანამედროვე მედიცინის მიერ აპრობირებულია და მიზანშეწონილად არის მიჩნეული. უმეტეს შემთხვევაში კი ტარდებოდა კომპლექსური მკურანლობა, რომელიც ბუნებრივ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად ფსიქოთერაპიულ მეთოდებსაც ითვალისწინებდა – შელოცვებისა თუ სხვადასხვა სახის მაგიურ-რელიგიური რიტუალების სახით. კომპლექსური მკურნალობა წამლებით მკურნალობასთან ერთადმისი ნერვული სისტემის დამშვიდებასაც ითვალისწინებდა და განსაკუთრებბით ეფექტური იყო მთელ რიგ დაავადებათა დროს.
|
| |
| |
| Bakhia | თარიღი: ხუთშაბათი, 2016-06-09, 11:12 PM | შეტყობინება # 25 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| ადათობრივი სამართალი ოსთა ტრადიციულ კულტურაში სალომე ბახია-ოქრუაშვილი
ივ. ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის, ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტის, კავკასიის ეთნოლოგიის განყოფილება. salomebakhia@gmail.com
გვიან შუასაუკუნეებში,XX საუკუნის მეორე ნახევრამდე, ოსური ხალხური სამართლის ძირითად წყაროს ადათი, მოგვიანებით შარიათი (მუსლიმებში) წარმოადგენდა. ოსები ძველად, ცხოვრების ყველა სფეროს ზნეობრივი ქცევის წესებით არეგულირებდნენ. ქცევის წესების შესრულება ნებაყოფლობით ხდებოდა, რადგან იგი მოსახლეობის საერთო აზრს გამოხატავდა. საუკუნეთა მანძილზე ოსი ხალხის ცხოვრებაში რთული კომპლექსებისა და ქცევის ნორმებმა ადათობრივ კანონთა სახე მიიღეს. თანდათანობით ტრადიციულ კულტურაში სხვადასხვა ყოფითი ხასიათის ნორმებმა ადათობრივი სამართალი ჩამოაყალიბა, რომელმაც იურიდიულ ჩვევათა ფორმაც მიიღო.ადათობრივ სამართალს თავიდანვე თემის ავტორიტეტული და პატივსაცემი უხუცესები ჩაუდგნენ სათავეში, რომლებიც საზოგადოებრივ ყოფაში ისედაც მნიშვნელოვან როლს ასრულებდნენ, მით უმეტეს, სისხლ-მესისხლეობისა და შურისძიების საკითხების მოგვარებაში. "კბილი, კბილის წილ" შურისძიების ამ ჩვეულებამ ოსებს მძიმე შედეგები მოუტანა. სისხლის აღება, შურისძიება თაობიდან თაობაზე გადადიოდა და არა მარტო ახლო ნათესაურ ჯგუფზე, არამედ მთელ პატრონიმიაზე ვრცელდებოდა.თემის "უხუცესთა საბჭო" იძულებული გახდა, მის აღსაკვეთად სხვა გზებისთვის მიემართა. მათი დამსახურებით შურისძიების ჩვეულება მატერიალურმა კომპენსაციამ შეცვალა. მართალია, ზოგიერთისათვის იგი მიუღებელი დარჩა, თუმცა, თანდათანობით ამ წესმა ოსებში ფეხი მყარად მოიკიდა. ამიერიდან, ოსურ სათემო ყოფაში ადათობრივმა სასამართლო წარმოებამ განსაკუთრებული მნიშვნელობა შეიძინა.კონფლიქტური (ადამიანის დაჭრა, დასახიჩრება, საკუთრების მიტაცება, ქურდობა, განზრახ ცეცხლის გაჩენა და სხვ.) და სისხლ მესისხლეობის საკითხები, ორი დაპირისპირებული მხარის მიერ არჩეული ნდობით აღჭურვილი შუამავლების, მედიატორული ინსტიტუტის განსახილველი ხდებოდა. ყველა იურიდიული საკითხი, დაპირისპირებული, სისხლით ნათესაური წრეების მონაწილეობის გარეშე არ იწარმოებოდა.შერიგებაზე თანხმობის მიცემის შემდეგ დაპირისპირებული მხარეების საქმის გარჩევა, სოფლის გარეთ, ნეიტრალურ ტერიტორიაზე, ღია ცის ქვეშ ხდებოდა. მოსამართლეების არჩევა და მათი რიცხოვნობა ორივე მხარის შეთანხმების შედეგად წყდებოდა. დაზარალებულ მხარეს ერთი მოსამართლით მეტის არჩევის უფლება ეძლეოდა.თუ დაპირისპირებული მხარეები შერიგებაზე თანხმდებოდნენ, მაშინ მედიატორები უკვე "სისხლის ფასის" განსაზღვრაზე იწყებდნენ მსჯელობას. "სისხლის ფასის" დადგენისადმი, მოკლულისა და მკვლელის პატრონიმიათა დამოკიდებულება განსაკუთრებული იყო, რადგან ორი გვარის შერიგების საკითხი მომავალი სიმშვიდის საწინდარი ხდებოდა.
"სისხლის ფასის" რაოდენობის დადგენა დამოკიდებული იყო მკვლელობის ხასიათზე (იარაღზე, სისასტიკეზე, მიზეზზე...), უხუცესები ყველა დეტალს ითვალისწინებდნენ, მათ შორის მკვლელი თუ მოკლული ძლიერი გვარის წარმომადგენელი იყო თუ არა.ასანაზღაურებელი კომპენსაცია მკვლელის პატრონიმიული წევრების მონაწილეობით ხდებოდა. ამავე დროს კომპენსაცია მოკლულის პატრონიმიის წევრებში ნაწილდებოდა. მათი გადასახადი თუ მიღების დროს გადანაწილება ნათესაური კატეგორიების, სიახლოვე სიშორის გათვალისწინებით ხდებოდა.სამართლის დადგენის სამი საშუალება არსებობდა ფაქტებით დადასტურება; მოწმეთა ჩვენება; ფიცით დადასტურება.ამრიგად, ოსების ადათობრივ სამართალში შურისძიებისა და მატერიალური ანაზღაურების შემთხვევაშიც ახლო ნათესაური გაერთიანების, პატრონიმიული ორგანიზაციის პასუხისმგებლობის მნიშვნელობა იკვეთებოდა.
საკვანძო სიტყვები: თემი, ადათი, ქცევა
შეტყობინება შეასწორა Bakhia - ხუთშაბათი, 2016-06-09, 11:53 PM |
| |
| |
| Kashibadze | თარიღი: სამშაბათი, 2016-06-14, 12:59 PM | შეტყობინება # 26 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Dental data onmedieval populations from the Caucasus
Kashibadze V.F
Institute of Arid Zones of theSouthern Scientific Centre, Russian Academy of Sciences, Rostov-on-Don, Russia, verdari@gmail.com
The Medieval Age isthe period of active ethnogenetic processes led to the existent pattern in Eurasia. This study aims to estimate time-space dentalvariations in medieval populations from Ciscaucasia,Transcaucasia and the Greater Caucasus toreconstruct their population history. We involve our own dental data on 34 cranial series, 984 individuals, drawn from medieval populations of the Caucasus, obtained in 1985-2014. Nonmetric traits wereassessed according to the system framed by the Russian Dental School.
During the whole Medieval Age two main phenetic complexes have been traced in populations under study: 1) high frequencies of four-cusped LM2, Carabelli cusp and low meanings in eastern traits (shoveling, dtc, dw); 2) high frequencies of four-cusped LM1 followed, in different ratio, by eastern traits. The first complex is related to a broad swathe of ancient and living europeoid populations, while the second one is widely spread through the whole continent since Mesolithic (Kashibadze 2014).The same combinations compose the phenetic structure in antecedent and living populations from the Caucasus (Kashibadze 2006). The diachronic analysis highlights weak elimination in eastern markers and accelerating dental reduction, especially in upper molars (three-cusped UM2) and in highland populations in the Late Medieval Age. The taxonomic distances between medieval population clusters from Ciscaucasia and theGreat Caucasus (Shatili, Zhinvali, Sioni) are even less than in living groups; active migrations from Georgian plains to highlands are suggested in the Late Medieval period.
The study proposes thefollowing conclusions. The dental variability in populations from the Caucasus covers phenetic diversity in a vast territory of Eurasia thus indicating the Caucasus to be a key-region at the continental level. Themicro-evolutional processes in the Caucasian populations had been developing due to inner factors and without substantial outer influences. The same inference was drawn by M. Abdushelishvili (1974, 1980) to be of great importance for this study, because both anthropological programs (dental and cranial) were accomplished on the same cranial series. The data provide the evidence that brachicefalization – euriprosopization and accelerating in dental reduction have been synchronous processes in medieval populations from the Caucasus, inter alia, led to the composition of the Caucasioni morphological type and to Highland dental variant, the youngest one in the Caucasus. In this latter case the results highlight the amazing degree of independence between cranial-facial and dental morphology at the population level thus caution against extrapolations in anthropological research of gracilization-maturization processes.
Key words: dentalanthropology, Caucasus, Medieval age. Supported by RFBR, Project No. 15-06-00940.
შეტყობინება შეასწორა Kashibadze - სამშაბათი, 2016-06-14, 1:04 PM |
| |
| |
| Shvedchikova | თარიღი: სამშაბათი, 2016-06-14, 3:21 PM | შეტყობინება # 27 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Medieval population ofNorth-Eastern Pontic region (case study of anthropological materials from the
excavations of Christian basilica near Veseloe settlement (IX-XI cent. CE).
Shvedchikova T.,Kharlamova N., Rasskazova A.,
Institute of Archaeology, Russian Academy ofSciences, Institute of Etnology and Anthropology , Russian Academy of
Sciences (Moscow, Russia). E-mail: tashved@gmail.com
The complex anthropologicalstudy of human remains found during the rescue excavations near Veseloe
settlement (Adlersky Sity District, Sochi, Krasnodarsky Krai, Russia) let us to discuss the anthropological profile of local medieval population. The site is prominent by well-preserved basilica with necropolis and seems to be one of the evidences the Christianity expansion in the region. Several types of burial location tends to propose the social stratification within the group.
Complex anthropologicalapproach, which included dental morphology, craniology, osteometry, palaepathology and isotopic analysis (Sr 87/86, C13/12, N 15/14) revealed the heterogeneity of studied population and helped to place it among the medieval groups of people. Face reconstruction helped to imagine the medieval local inhabitants. The question of possible occupation of people buried in underground crypt remains open. Numerous blade trauma led us to the conclusion that they could be the monks from the monastery complex. The fulfilled study is unique for the synchronic archaeological sites in the North-Eastern Pontic region.
Bioarchaeologicalreconstruction, palaepathology, isotopic analysis, dental morphology
შეტყობინება შეასწორა Shvedchikova - სამშაბათი, 2016-06-14, 3:23 PM |
| |
| |
| Berezina-Buzhilova | თარიღი: სამშაბათი, 2016-06-14, 3:48 PM | შეტყობინება # 28 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Amplification of surgical knowledge in different BronzeAge Northern Caucasus populations.
NataliyaBerezina1, Julia Gresky4,Andrej Belinski2, SabineReinhold3, Alexandra Buzhilova1
1 Research Institute and Museum of Anthropology MoscowState University, 125009 Moscow, Russia
2 Nasledie, 355006 Stavropol, Russia
3Eurasia Department, German Archaeological Institute,14195 Berlin, Germany
4Scientific Department, German ArchaeologicalInstitute, 14195 Berlin, Germany
During the investigationof Eneolithic - Bronze Age skeletons from the Northern Caucasus tentrepanned skulls from Stavropol region, Ingushetia and Kabardino-Balkaria were examined. The trepanations were investigated macroscopical, by plain radiography and computedtomography. The holes weredescribed in all aspects regarding technique, localization, size, shape, state of healing and complications.
The nine cases (of 118 adult and 19 juvenile individuals) could easily be divided into two groups: in four cases the holes were situated in different areas of the skull and seemed to be trauma-related. In five cases the trepanation holes were situated straight on the sagittal line, mostly in the part of the obelion without any signs of trauma. Another one (of 5 adult and 5 juvenile individuals), displaying a postmortem trepanations, isdiscussed considering special funeral tradition of ritual manipulation with a dead.
Nine males and females received the operation between the age of 10 years and mature/senile age. As techniques grooving, scraping and linear cutting were used, their application differed between sexes. The majority survived the intervention for a long time. The postmortem trepanation was done onhuman remains of mature female. The case display manipulation with a body after the short time of burial of the dead.
The region seems to be a center for special trepanations performed by skilled surgeons, the specific localization of the holes in the head of five cases implying more a ritual than therapeutic reason for trepanning. There is no direct analogy of postmortem trepanation, which is described first time for the region.
Investigationwas partly sponsored by Russian humanitarian scientific fund; Grant number: 16-21-19000.
შეტყობინება შეასწორა Berezina-Buzhilova - სამშაბათი, 2016-06-14, 3:57 PM |
| |
| |
| Alaverdashvili | თარიღი: პარასკევი, 2016-06-17, 10:32 PM | შეტყობინება # 29 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| 1950 წელს ხევსურეთში ჩაწერილი მასალა ხალხური მედიცინის შესახებ
ალავერდაშვილი ქ.თ.
ივ. ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის
ივ.ჯავახიშვილის ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტი ketinoalaverdashvili@gmail.com
ხალხური მედიცინის შესწავლას ყოველთვის მნიშვნელოვანიადგილი ეთმობოდა და დღესაც ეთმობა ეთნოლოგიაში. გამონაკლისს არც საქართველო წარმოადგენს.მეცხრამეტე საუკუნიდან მოყოლებული ამ საკითხს სერიოზული ყურადღება ექცევა. ამ მხრივ აღსანიშნავია ზ.ჭიჭინაძის, თ.სახოკიას, ივ.ჯავახიშვილის, ს. მაკალათიას, ვ.ბარდაველიძის და სხვათა ნაშრომები. ივ. ჯავახიშვილის ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტის არქივში დაცულია ქართველ მეცნიერთა მიერ მოპოვებული ხალხურ მედიცინასთან დაკავშირებული მასალა. დღეს ეთნოლოგთა მთელი ჯგუფი ნ. მინდაძის ხელმძღვანელობით თავს უყრის და იკვლევს ხალხურ სამედიცინო ცოდნას. ხალხური მედიცინის შესწავლისათვის არ აუვლია გვერდი არც სამედიცინო საზოგადოებას. ექიმთა ნაშრომები მნიშვნელოვანია ამ სფეროში ჩატარებული კვლევებისათვის, განსაკუთრებით დღეს, როდესაც ბუნებრივი საშუალებების სამკურნალოდ გამოყენება მეტად აქტუალური გახდა. ამ მხრივ საინტერესოა 1950 წელს ჩაწერილი ერთი მასალა, რომელიც იმხანად ახალგაზრდა ექიმს ნამი ალავერდაშვილს ეკუთვნის. იგი დაინტერესებული იყო ხალხური მედიცინის საკითხებით, 1950 წელს თან ახლდა ხევსურეთში ვერა ბარდაველიძეს და მისი მითითებების შესაბამისად ჩაიწერა მასალა, რომელიც ხალხური მედიცინის სხვადასხვა საკითხებს შეეხებოდა. ჩანაწერები ძირითადად ისეთ თემებს მოიცავს, როგორიცაა შელოცვები (სვირსვილის, სატკბურას, წითელი ქარის, თვალის და სხვ.), ბავშვთა ინფექციურ დაავადებებთან დაკავშირებული მასალა, ნაღრძობის, დაჟეჟილობის, მოტეხილობის, ჭრილობის მკურნალობა და ამისათვის საჭირო იარაღები. მოტანილია სხვადასხვა დაავადებების დროს რეკომენდებული სამკურნალო მცენარეების და მათგან დამზადებული წამლების აღწერილობა, როგორც გარეგანი, ისე შინაგანი მოხმარებისათვის და ა.შ. მიუხედავად იმისა, რომ მასალა არ არის დიდი მოცულობისა, ვფიქრობთ მისი გაცნობა მაინც საინტერესოს იქნება ამ საკითხებით დაინტერესებულ პირთათვის.
შეტყობინება შეასწორა Alaverdashvili - პარასკევი, 2016-06-17, 10:36 PM |
| |
| |
| Kvashilava | თარიღი: სამშაბათი, 2016-06-28, 9:13 AM | შეტყობინება # 30 |
|
ჯგუფი: მომხმარებელი
შეტყობინებები: 1
სტატუსი: Offline
| Irma Kvashilava
Ivane Javakhishvili Institute of History and Ethnology
The Church of St. George of Ilori Nowadays and in the Past
The Hall Church of St. George of Ilori of XIV century is a centre of Christianity not only of Abkhazia but all of Georgia. The church became famous in XIV century for the miraculous icons of St. George that has been contributed to the church by Levan II Dadiani. The above mentioned icon was well-known for healing the sick people and infertile women, and for distinguishing right from wrong. Therefore there have been many prayers in Ilori. A lot of churches in Abkhazia were constructed by its contributions.
In XIX century leaders of Russian Church tried to reconstruct Ilori as Russian Convent (nunnery), but failed in his attempt.
Currently Russian policymakers fully changed the old church in purpose of restoration and there is a threat to reconstruct the church as Russian-type convent.
|
| |
| |
|
